در ضلع شرقي محوّطه‌ي قبرستان امامزاده حسين عليه السّلام روبه‌روي درب بزرگ، بقعه‌اي كوچك ولي باعظمت، با خصوصيّات ساختماني قديمي1 به نام نامي مرحوم مغفورملا معزّالدّين، شهره‌ي اهل محل است و مردم اين ديار به آن اعتقادی خاص دارند و براي او احترام ويژه قائلند.
وي علاوه بر علوم متداول عصر داراي علم نجوم و علوم غريبه نيز بوده و در مدرسه‌ي علميّه‌ي بيدگل در محلّه ي خانقاه جنب مسجد و آب انبار مشهور به«مدرسه» به تدريس علوم ديني اشتغال داشته است.2
سنگ نوشته‌ي او تراوش خامه‌ي استاد معظّم ما حضرت حجّت الاسلام والمسلمين حاج آقا اسدالله روحاني دام ظلّه الرّبّاني است كه ذيلاً نويدِ ديد شما خوانندگان سعيد مي گردد:
«آنچه نوشته شده بر سنگ تاريخ قبلي كه حقير در سال های قبل استنساخ كرده و فعلاً در اثر مرور ايّام لايُقْرَء و ناخوانا شده و اصل آن در قسمت پايين اين سنگ نصب گرديده.»
«وفات يافت علّامي فهّامي مولانا معزّالدّين ابن مرحمت پناه ملاضياءالدّين محمّد في شهر ربيع الثّاني مِنْ شُهور1194. 3 آنچه از بعض آثار استفاده می‌شود آنكه بيت اين عالم ربّاني از بيوت علم و تقوي و از مخلصين و متمسّكين به ذيل ولايت اهلبيت عصمت و طهارت عليهم السّلام بوده اند كه در اوايل قرن يازدهم هجري اين خاندان شناخته شده و معروف به علم و تقوي در اين منطقه بوده اند. كتاب اصول كافي خطّي نزد حقير است كه در آخر آن نوشته است: «تَمَّ كِتابُ العِشْرَةِ وَ لِلَّهِ الْحَمْدُ وَ الْمِنَّةُ عَلي يَدِ أَضْعَفِ عِبادِاللهِ الْمُنتَهي ضياءِالدّينِ ابْنِ شاه مرتضي عُفِيَ عَنْهُما وَ أوتِيا كِتابَهُما بِيَمينِهِما في تاريخ شَهْرِ ربيع الثّاني سنةِ 1039» و در صفحه ي اوّل اين كتاب آمده كه اين كتاب وقف بر علماء قريه ي بيدگل و طلبه‌هاي بيدگل و در آخر سطر آمده: «اللّهُمَّ اغْفِرْ لِواقِفِهِ وَ مُتَوَلّيهِ مُعِزِّالدّينِ بنِ ضياءِالدّينِ الْبيدگلي» كَتَبَهُ أَحْقَرُ خادِمِ أَهْلِ الذِّكْرِ وَ الْعِلْمِ ابْنُ الرِّضا أَسَدُالله روحاني بيدگلي 12 ربيع المولود سنة 1409»
*****
3 نکته
1194 که آقای روحانی نوشته است اشتباه است؛ آنچه مرحوم تشکری نوشته صحیح است. بنده شخصاً سنگ زیرین را دیده ام 1193 ملاحظه شد.
وفات ملامعزالدین برای بنده به قرائن و ملاحظاتی ثابت است که 1093 بوده است. در نوشته ی قبر، صد سال اضافه آمده است.
بحمدالله بنایی جالب با سبک و سیاق سنتی به سرمایه و معماری جناب آقای حاج سیدعلی عصیری ساخته شد که مایه ی مباهات است.
1- حق آن است كه عالمي با اين كرامت،داراي بقعه اي عظيم و با فخامت باشد. اميد است علاقه مندان به اهل فضل و فضيلت و پويندگان راه حقّ و حقيقت، علماي پرهيزگار و خيّرين نيكوكار در موقعيتي بايسته و با مهندسي و اسلوبي شايسته اقدام به مرمّت و عمران اين مقبره نمايند.والله عنده حسن الثّواب.
2- با استفاده از كتاب تاريخچه علم و ادب در آران و بيدگل تأليف علي تشكّري
3- مرحوم تشكّري آراني در كتاب مزبور لوح قبر را چنين استنساخ نموده است:«وفات يافت علامي فهّامي مجتهدالزّمانی مولانا معزّالدّين بن مرحمت و غفران پناه ضياءالدّين محمّد في غرّة شهر ربيع‌الثّاني من شهور1193»